Այսօր առավոտյան, ի պատասխան Կիևի ռեժիմի՝ ռուսական էներգետիկ և տնտեսական օբյեկտներին վնաս պատճառելու փորձերին, Ռուսաստանի Դաշնության զինված ուժերը հեռահար ճշգրիտ զենքերով խմբակային հարված են հասցրել ՈՒկրաինայի ռազմարդյունաբերական օբյեկտներին և ԶՈՒ ավիացիոն բազաներին: Ըստ ՌԴ ՊՆ-ի՝ քաղաքացիական օբյեկտներին ՌԴ ԶՈՒ-ի հասցրած կանխամտածված հրթիռային հարվածների մասին հայտարարությունները բացարձակապես չեն համապատասխանում իրականությանը։               
 

Օդի... պահածո

Օդի... պահածո
26.09.2008 | 00:00

ԽՆԴԱ՞Ս, ԹԵ՞ ԼԱՍ
Ախր, շա՜տ հնարամիտ ազգ ենք: Օրերս շրջում էի «Վերնիսաժում», որտեղ, ինչպես հայտնի է, վաճառվում է գրեթե ամեն ինչ: Այդ ամեն ինչի մեջ ուշադրությունս գրավեց մի տակառիկ, որի վրա դրված էին ձկան պահածոյի տուփի նման ինչ-որ տարաներ: Պարզվեց, որ 1000 դրամով վաճառում են… ոչինչ: Ավելի ճիշտ` պահածոյացված ոչինչ: Տուփերի վրա երեք լեզվով` հայերեն, անգլերեն և ռուսերեն, գրված էր. «Օդ Հայաստանի»:
Երբ 15-16 տարեկան պատանի վաճառողին հարցրի՝ սա ի՞նչ է, ժպտալով պատասխանեց. «Սյուվենիր ա, տանում եք արտասահման, ընդեղի հայերը շնչում են»: Տուփի վրա գրված էր բաղադրությունը. «Երևանի օդ` 20%, լեռնային օդ` 25%, Սևանա լճի գոլորշի` 10%, հյուրընկալության ոգի (ցնցո՜ղ է- Ա. Թ.)` 35%, լավաշի հոտ` 5%, հարևանի խորովածի հոտ` 5%»:
Հետաքրքրվեցի, թե հնարամտության այս գլուխգործոցն ինչպե՞ս են փակում։ «Պրոստը զակատ են անում, էլի»,- հետևեց անվրդով պատասխանը։ Այսինքն՝ հերթական անգամ խաբում են մեր սփյուռքահայ եղբայրներին (իսկ որ այս «օդը» նախատեսված է հենց նրանց համար, ակնհայտ է) և 1000 դրամով վաճառում են... դատարկ պահածոյատուփ (կներեք, դատարկ չէ, նրա մեջ «օ՜դն է Հայաստանի»), և ոչ մի «լավաշ ու խորոված» էլ չկա:
Շարունակելով ուսումնասիրել տուփը՝ հայտնաբերեցի ևս մի քանի զվարճալի գրառում. «Քաշը` մեկ խորը շունչ: Կիրառել`
1. կանոնավոր կերպով` Հայաստանի սահմաններից դուրս գտնվելու ընթացքում:
2. Կարոտախտի ախտորոշման դեպքում:
Պահել բոլորի համար հասանելի տեղում: Հակացուցումներ չկան: Կողմնակի ազդեցություն` նորից և նորից գնելու ցանկություն»:
Ահա այսպես:
Թեև, ճշմարտության դեմ չմեղանչելու համար պետք է խոստովանել, որ ինչ-ինչ, սակայն հումորի զգացում «պահածոյի» հեղինակները հաստատ ունեն։ Ինչևէ: Մի պտույտ էլ կատարեցի «Վերնիսաժով» և երբ կրկին անցնում էի այդ տակառիկի կողքով, որոշեցի լուսանկարել այն` նյութի հետ տպագրելու համար: Հետևիցս լսեցի նույն տղեկի ձայնը. «Նկարել չի՛ կարելի. փողո՛վ ա»: Ախր, շա՜տ հնարամիտ ազգ ենք, է՜:
Արտաշես ԹԱԴԵՎՈՍՅԱՆ

Դիտվել է՝ 9052

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ